Kacper (1996)

Tego duszka chyba nie musimy nikomu przedstawiać. Wszyscy go dobrze znają i to nie tylko dlatego, że ostatnio rozmawialiśmy o jego przygodach. Myślę, że również dlatego, iż jest on jedną z tych postaci popkultury, którą każdy z nas choć raz w życiu widział i choć raz w życiu słyszał. Jak to zwykle z takimi postaciami bywa, on również nie poprzestał tylko na jednym serialu animowanym, gdyż doczekał się o wiele więcej produkcji, w tym trzech filmów aktorskich. Pierwszy z nich stał się inspiracją dla twórców animacji i dlatego już rok po jego produkcji, powstał serial animowany, który był kontynuacją wyżej wspomnianego filmu. Filmem tym był „KACPER” z 1995 roku. To od niego musimy rozpocząć naszą opowieść, aby wszystko było jasne.
W filmie tym historia zaczyna się od momentu, w którym pewien starszy pan umiera i zostawia swojej jedynej krewnej w spadku jedynie... stary i rozpadający się już dom. Cały bowiem majątek zapisuje na ratowanie zwierząt. Kobieta i jej agent są wściekli, ale potem przypadkiem dowiadują się, że w domu rzekomo znajduje się bezcenny skarb. Postanawia to sprawdzić, ale w domu są duchy, czyli Kacper i jego trzej wujkowie. O ile wujkowie to złośliwe typki uwielbiające straszyć ludzi, Kacperek dąży do znalezienia przyjaciół, jednak ludzie boją się go równie mocno, co jego opiekunów. Spadkobierczyni postanawia pozbyć się duchów, ale wszelkie próby w tym celu podjęte zawodzą. Wynajmuje więc doktora Harveya, który wraz z córką Kat zajmuje się zjawiskami paranormalnymi, na co ma w pewnym sensie ma lekką obsesję odkąd zmarła jego żona, a matka jego córki. Liczy, że odnajdzie w ten sposób kontakt z nią. Doktor i Kat zamieszkują w nawiedzonym domu i próbują znaleźć wspólny język z duchami. Kat udaje się zaprzyjaźnić z Kacprem, z kolei jej ojciec próbuje porozumieć się z jego wujkami, co jest utrudnione tym, że wszyscy trzej są nieźle stuknięci. Tymczasem zleceniodawczyni doktora, nie widząc wciąż efektów swojej pracy, próbuje na inne sposoby zdobyć skarb, w efekcie czego ginie i jako duch dostaje się do zamku i choć znajduje skarb, to i tak trafia w zaświaty, więc nic jej z tego nie przychodzi. Skarbem zaś okazuje się być rękawica do baseballa i piłka do tej samej gry, jaką ojciec Kacperka kupił dla swego syna i bawiąc się z nim udawał, że jest to piracki skarb. Sam Kacper zaś znajduje z pomocą Kat prawdziwy skarb, tzw. Maszynę Łazarza, która może go wskrzesić. Potrzeba do niej specjalnego eliksiru, a tego jest tylko jedna buteleczka. Kacper już chce wrócić do życia, ale okazuje się, że doktor Harvey, pijąc na umór w barze z wujkami Kacpra, spadł niechcący z dużej wysokości i umarł, zostając duchem. Załamany Kacper oddaje mu swój eliksir i dzięki niemu doktor wraca do życia. Wieczorem odbywa się bal, na którym Kacper, za wstawiennictwem ducha matki Kat, pojawia się żywy, tańczy z przyjaciółką i czule ją całuje. Nieco później doktor spotyka ducha swojej żony, którą sprowadzili wujkowie Kacpra i odbywa z nią pożegnalną i bardzo czułą rozmowę, w której mówią o wychowaniu swojej córki i o tym, jak bardzo się kochają i że kiedyś będą wszyscy razem, ale to w odpowiednim czasie. Potem bal się powoli kończy, Kacper na oczach wszystkich gości znowu wraca do bycia duchem, co przeraża wszystkich gości i uciekają oni z balu, ale nie przerywa to zabawy, gdyż doktor Harvey wraz z wujkami Kacpra rozkręca imprezę w ich małym, ale za to przyjaznym gronie.
Film był naprawdę bardzo dobry, pamiętam, że w dzieciństwie bardzo go lubiłem. Przy okazji jako pierwszy podjął temat, dlaczego Kacper jest duchem. Z tego filmu wychodzi na jaw, że Kacper za życia był synem słynnego naukowca i pewnego dnia podczas zabawy na sankach zaziębił się, złapał zapalenie płuc i umarł. Jego ojciec nigdy się z tym nie pogodził i podjął próby wskrzeszenia syna, ale zmarł, nim zdołał ukończyć pracę. W filmie, jak już wiemy, Kacper zdołał wraz z Kat dokończyć jego dzieło i prawie odzyskał ludzką postać, lecz widząc śmierć doktora Harveya, oddał swoją szansę jemu i pozostał już duchem. Mimo to był szczęśliwy, że zyskał wiernych przyjaciół w osobie Kat i jej ojca, a także naprawił swoje relacje z wujkami, którzy wcześniej byli do niego dosyć wredni. Film ma ciekawą fabułę, choć chwilami dosyć niezwykłą, a sam świat ukazany tam nie zawsze wydaje się takim realnym światem jak ten, w którym żyjemy. Niekiedy fabuła sprawia wrażenie dość naiwnej, a innym razem dosyć absurdalnej, ale jest to film kierowany przede wszystkim dla dzieciaków i dlatego nie można go oceniać kategoriami dorosłych. W USA jednak zrobił swego rodzaju furorę, czego może dowodzić fakt, że doczekał się animowanego serialu, w którym kontynuowane są wątki znane z filmu. W serialu więc ponownie pojawiają się postacie znane nam z aktorskiej produkcji, czyli dobry duszek Kacper, jego trzej wujkowie Fatso, Stinky i Stretch (w wersji z lektorem nazywani Wygibas, Śmierdziel i Grubas). Mają oni takie same charaktery, co w filmie, a dodatkowo postacie są narysowane w taki sposób, aby przypominać postacie z filmu. Moim zdaniem wyszło im to naprawdę dobrze, zwłaszcza dotyczy to doktora Harveya i Kat. Oboje wyglądają bardzo podobnie jak w filmie, gdzie notabene zagrali ich Bill Pulman i Christina Ricci.
Serial pokazuje nam, że doktor Harvey i Kat dalej mieszkają sobie w starym domu, w którym mieszkają też Kacper z wujkami. Nie wiemy za bardzo, z czego żyją, choć wiele razy jest pokazywane, że doktor nad czymś pracuje, ale nad czym, tego nie wiemy. Wiemy za to, że dalej jest roztargniony i nieco zakręcony, lecz też na naprawdę sympatyczny. Do tego przyjaźni się z duchami mieszkającymi w tym domu, ich przyjaźń jest na tyle duża, że wujkowie Kacpra traktują go jak swego. Kat z kolei to typowa nastolatka z lat 90 XX wieku. Chodzi ubrana w różową bluzkę i niebieskie dżinsy, czyli strój typowy dla nastolatek z tamtych czasów w USA. Lubi też typowe ulubione rzeczy nastolatek z tego okresu, czyli pop i rock, ploteczki z koleżankami, zakupy, chodzenie do barów na owocowe koktajle lub inne zimne napoje jak np. lemoniada czy cola, a przy okazji też lubi, podobnie jak tata, duchy i zjawiska paranormalne, co jednak, biorąc pod uwagę fakt, że mieszka w domu zamieszkałym przez duchy, nikogo raczej nie dziwi. Ale jeśli chodzi o duchy, to zdecydowanie jej ulubieńcem jest Kacper, który jest jej najlepszym przyjacielem, choć czasami mają względem siebie uczucia nie tylko przyjacielskie. Z kolei wujkowie Kacperka działają na nią raczej negatywnie, gdyż denerwują ją zazwyczaj swoim zwariowanym i nieokrzesanym charakterem. Za to jej tata bardzo ich lubi, całkiem nieźle się z nimi dogaduje i nieraz spędza z nimi tzw. męskie wieczorki.
Ponieważ wspomnieliśmy o głównych ludzkich postaciach, warto wspomnieć też o postaciach duchów, które też są całkiem interesujące. Kacperka już znamy i chyba nie trzeba mówić o nim zbyt wiele. Ostatecznie to dobroduszny duszek, który zamiast straszyć ludzi, chce się z nimi przyjaźnić i nie szuka z nimi żadnego konfliktu, jednak paradoksalnie fakt, że jest duchem i to, że nie da się tego ukryć, z miejsca sprawia, iż wszyscy ludzie na jego widok krzyczą: „DDDDDDDDUCH!” i uciekają przerażeni jak najdalej od niego. Jednak w tym serialu, w przeciwieństwie do oryginału, nie jest to już tak przykre, ponieważ ma on stałych przyjaciół w postaci Kat i jej ojca, z którymi utrzymuje stały kontakt i często spędza z nimi czas. Mimo wszystko dokucza mu to, że nie może chodzić z Kat do baru czy lodziarni i uczestniczyć w jej zabawach, a jego smutek potęguje fakt, że wyraźnie widać, iż jest w niej zakochany. W jednym odcinku Kacperek załamany smaruje się kremową pomadą i dobiera sobie ubranie, dzięki któremu udaje mu się udawać ludzkiego chłopca, ale z powodu braku pieniędzy nie jest w stanie kupić sobie lodów, z powodu wieku nie może iść do kina na film dla starszych widzów, do tego nie może jeść i pić, bo wszystko przez niego przelatuje. Gdy potem niechcący przejeżdża przez niego fortepian i zostają po nim ubrania, wszyscy myślą, że nie żyje, ale zaraz potem widzą Kacperka jako ducha, który zmywa z siebie kremową pomadę i przerażeni uciekają przed nim. Dość zabawna historyjka, ale chyba też jednocześnie zmusza do myślenia i posiada nieco gorzki smak. Inaczej już się ma odcinek o tym, w którym Kat wybiera się na spotkanie z chłopakiem, a Kacperek jej proponuje wycieczkę w Alpy i gdy ta odmawia z powodu spotkania z kolegą, Kacper z miejsca jej sugeruje, że to randka. Kat zaprzecza, ale duszek co jakiś czas pojawia się na jej spotkaniu i złośliwie sugeruje, iż to na pewno randka. Dziewczyna oczywiście temu zaprzecza, z trudem nie ujawniając obecności duszka. Dodatkowo nawet raz atakuje marionetkę w teatrzyku marionetek, gdy myśli, że to Kacperek się z niej nabija. Na końcu odcinka zaś Kat dowiaduje się, iż chłopak towarzyszący jej cały dzień jednak odebrał ich spotkanie jako randkę i Kat ze złością daje mu do zrozumienia, że się nie myli i nie daje się pocałować, po czym goni Kacperka po całym zamku, gdy ten zaśmiewa się do rozpuku i woła, że jednak miał rację. Widać tu wyraźnie, że nasz słodki duszek zakochał się w dziewczynce i bardzo przeżywa to, że nie może z nią chodzić na randki i być znowu żywym chłopcem, ale mimo to potrafi doskonale się z nią dogadać oraz spędzić z nią wesoło czas, choć kiedy ona spędza czas z jakimś chłopcem, prędzej czy później okazuje o nią zazdrość.
Ważnymi dla całej historii postaciami są trzej przybrani wujkowie Kacpra. Nie są oni tak naprawdę z nim spokrewnieni, ale są jego opiekunami i roztaczają nad nim opiekę, o ile oczywiście można to tak nazwać, gdyż w dużej mierze owa „opieka” polega na dokuczaniu Kacprowi, nakazywaniu mu niejeden raz, aby im szykował posiłki, a także, żeby po nich sprzątał. Wujkowie na pierwszy rzut oka nie sprawiają pozytywnego wrażenia, gdyż są wredni i często dokuczliwi, a do tego niejeden raz wysługują się Kacprem, a innym razem spędzają męskie i dosyć dzikie wieczorki z ojcem Kat. Należy przy tym zauważyć, że mają najróżniejsze, choć podobne do siebie charaktery, ale też cechy szczególne, które ich od siebie nawzajem wyróżniają. Fatso (Wygibas) umie zmieniać kształty i niejeden raz się w taki właśnie sposób wygłupia i jest najczęściej prowodyrem do dokuczania innym lub wszczynania kłótni z innymi osobami, a także z pozostałą dwójką. Stinky (Śmierdziel) jest fizycznie do niego podobny, gdyż też jest przesadnie chudy i ma podobną twarz, ale dla odróżnienia od twarzy poprzednika, jego facjatę zdobi wielki nos, za który nieraz pozostali go łapią, chcąc mu dokuczyć. Cechą charakterystyczną tego ducha jest to, że Stinky jest na bakier z higieną osobistą i zawsze mu śmierdzi z paszczy, więc przebywanie z nim bywa uciążliwe i to bardziej niż z pozostałymi członkami zwariowanego trio. Ostatnim członkiem tej stukniętej paczki jest Stretch (Grubas), który w przeciwieństwie do swoich dwóch kumpli jest gruby i leniwy, a zarazem też najbardziej sympatyczny z całej paczki i to praktycznie jemu najwięcej dokucza Fatso, niejeden raz w duecie ze Stinkym. Stretch jest najmniej inteligentny z całej trójki i często ma romantyczne usposobienie i podstawowe potrzeby, lubi jeść, choć jako duch i tak nie ma żołądka i głodu nie czuje, ale w jakiś sposób wciąż czuje smak jedzonych przez siebie potraw. W kilku odcinkach próbuje schudnąć, ale oczywiście duchy nie mogą chudnąć, więc na nic mu się to nie zdaje. To on najmniej dokucza Kacprowi i to jemu najwięcej się obrywa od Fatso, gdy powie coś głupiego, czyli dosyć często.
Tak oto wyglądają postacie z serialu, które wcześniej pojawiły się w filmie. Ale nie brak w tej produkcji całkiem nowych postaci, które ubarwiają ten dosyć ciekawy szereg postaci. Jedną z nich jest Duch Chrzestny, wielki i gruby, zielony duch, będący kimś w rodzaju szefa wszystkich szefów w świecie duchów. To dość groźna postać, lubi się rządzić i lubi kierować innymi, nawet wbrew ich woli. Nieraz też wystawia na próbę Kacpra i jego wujków, grożąc im zesłaniem do jakiegoś ponurego miejsca, jeśli nie wypełnią wyznaczonego im zadania. Można powiedzieć, że to jedyna osoba, której nasze walnięte trio duchów się obawia i przed kim czują respekt.
Nowymi postaciami są też szkolni kumple Kacpra ze szkoły. Tak, w tej bajce Kacper od czasu do czasu bierze udział w lekcjach szkoły dla duchów, w której uczą się duchy innych zmarłych jako dzieci osób. Szczególnie wyróżniają się tutaj dwie osoby. Jedną z nich jest Spooky, a drugą Pola. Spooky to duszek podobny do Kacperka, ale mający piegi na twarzy, duży i czarny nos oraz melonik na głowie, co go nieco upodabnia do podrzędnego gangstera i tak też duszek chciałby być traktowany. Spooky bowiem jest sympatyczny, choć lubi zgrywać twardziela i nie zawsze umie okazywać emocji, gdyż uważa to za dowód słabości. Niejeden raz dokucza Kacprowi, ale w gruncie rzeczy go lubi. Jego niemalże stałą towarzyszką zabaw jest Pola, urocza duszek dziewczynka o blond włosach i z różową kokardą na głowie. Pola jest wyraźnie zakochana w Spookym, choć w kilku odcinkach zdaje się przejawiać wyraźne zainteresowanie Kacprem, którego bardzo lubi i któremu nigdy nie dokucza, próbując czasami wywrzeć na Spooky’ego dobry wpływ i przekonać go, aby mniej zgrywał twardziela, a więcej okazywał uczuć, a już zwłaszcza jej.
Tak oto wygląda w skrócie opis postaci serialu. Fabuły jego streścić raczej nie sposób, bo każdy odcinek to dwie historyjki o zwariowanych przygodach Kacpra i jego przyjaciół, zarówno tych znanych nam z filmu, jak i tych wymyślonych na poczet serialu. Bajka jest naprawdę ciekawa i zabawna, stanowi moim zdaniem doskonałe odświeżenie klasyka z lat 50 o przygodach Kacperka, ale bardziej już skupiającego się na nim i więcej mówiącego o świecie duchów oraz rządzących w nim prawach. Serial był emitowany na kilku kanałach, głównie na RTL 7, na TVP 2 oraz na Polsacie. Pierwsze dwa kanały emitowały go w wersji z polskim dubbingiem, ostatni w wersji z lektorem. Osobiście bardziej wolałem wersję z dubbingiem, zwłaszcza podobała mi się Kat w polskiej wersji językowej. Warto więc wspomnieć o obsadzie polskiego dubbingu, gdyż jest ona bardzo ciekawa. A zatem w polskiej wersji językowej serialu wystąpili:

Krzysztof Szczerbiński jako Kacper
Artur Kaczmarski jako doktor Harvey
Jolanta Wilk jako Kat Harvey
Jacek Czyż jako Fatso
Jacek Jarosz jako Stinky
Tomasz Grochoczyński jako Stinky (część odcinków)
Michał Konarski jako Stretch
Marcin Hycnar jako Spooky
Anna Apostolakis jako Pola
Marek Frąckowiak jako Duch Chrzestny
Joanna Orzeszkowska jako Pani Banshee (nauczycielka Kat)
Włodzimierz Bednarski
Stefan Knothe
Paweł Szczesny
Iwona Rulewicz
Hanna Kinder-Kiss
Wojciech Paszkowski
Agnieszka Kunikowska
Marek Barbasiewicz
Janusz Wituch
Józef Mika
Grzegorz Wons
Wojciech Machnicki
Włodzimierz Press
Mieczysław Morański
Robert Tondera
Ryszard Olesiński
Monika Wierzbicka
Marcin Przybylski
Jarosław Domin

Podsumowując zatem, serial jest naprawdę dobrą i sympatyczną produkcją zarówno dla dzieci, jak i nieco starszych widzów i warto ją obejrzeć, choćby po to, aby poznać nieco nowsze przygody najsłynniejszego ducha wszechczasów. Czy zatem polecam ten serial? Zdecydowanie tak. Polecam wam serdecznie, gdyż na tej bajce możecie się nieźle pośmiać, a czasami i wzruszyć, a najmocniej się chyba ubawicie jako starsi widzowie, gdy w tym serialu dostrzeżecie aluzje do różnych znanych klasyków, których to aluzji nie brak w tej produkcji. Obejrzyjcie zatem i pokażcie, że nie boicie się duchów.